این منطقه در سال ۱۳۵۴ به پارک ملی مبدل شد. اما پس از انقلاب بر اساس تصویب شورای عالی حفاظت محیط زیست از سال ۱۳۶۱ درجهٔ حفاطتی آن کاهش یافته و به منطقه حفاظت‌شده بدل گردید و از سال ۱۳۷۰، در برخی از مناطق آن دوباره به پارک ملی تبدیل شد و شکار و تیراندازی در آن ممنوع گشت .[۱] وسعت این پارک در حدود ۳۰٬۰۰۰ هکتار است .
محدودهٔ پارک ملی لار فاقد نقاط مسکونی دائمی (شهر و روستا) بوده و در حاشیه و حریم آن نیز نقاط شهری و روستایی وجود ندارد، اما از زیست بومهای مهم عشایری است، که عشایر دوره ییلاقی خود را در آن سپری می‌کنند. بهره‌برداران شامل دوگروه عمده هستند. گروه اول ارگانهای دولتی و گروه دوم نیز بخش خصوصی یعنی عشایر یا دامداران کوچنده و زنبورداران هستند.
